Wigilia

Każda wigilia jest wyjątkowa. Naszą co roku obchodzimy w innym miejscu - a to u Siura, a to u Madzi albo u Paszteta. W tym roku przybyliśmy do mamy Asi by wspólnie cieszyć się nadchodzącymi świętami.
Najpierw trzeba podzielić się opłatkiem. Trochę to zajmuje bo trzeba się nagłowić żeby wymyślić oryginalne życzenia dla każdego z osobna. A kiedy wreszcie się uda możemy spokojnie zasiąść do stołu. Co prawda potraw typowo wigilijnych się tam nie doszukasz, ale liczy się gest. Poza tym, był śledź, a to najważniejsze. Może poza słynną już danusią, która jak zwykle wyparowała gdzieś po pięciu minutach.
A skoro już się najedliśmy to czas na powiedzenie sobie czegoś miłego. Na co dzień brakuje nam czasu na takie błahostki, więc kiedyś trzeba to nadrobić. I jaka jest radość kiedy czytamy jacy to jesteśmy wspaniali. Chociaż trzeba przyznać, że zgadywanie czyje to pismo jest czasami bardziej absorbujące.
Skoro już sobie nasłodziliśmy i zapełniliśmy brzuchy to nareszcie możemy powitać św. Mikołaja i jego dzielnego renifera! A co nasz blond Mikołaj nam dzisiaj podaruje? Niestety, na rower nie radzę liczyć, ale przecież tego nie zrobilibyśmy samodzielnie (poza niektórymi zdolniachami). A przecież takie prezenty od serca są najlepsze. Podobno...
Tylko jak tu dostać taki prezent? Jak umiesz tańczyć, śpiewać albo grać na harmonijce to masz problem z głowy. Ci mniej uzdolnieni (patrz: cała drużyna) musieli się trochę nagłowić. Dlatego mieliśmy pokaz gier i zabaw na rozruszanie, mniej lub bardziej śmieszne kawały i próby wymigania się od zrobienia czegokolwiek (w tej konkurencji Mikołaj nie miał sobie równych).
Podsumowując - może to i nie była wigilia godna TV TRWAM, ale nas na pewno!

Betlejemskie Światełko Pokoju

Wędruje od groty z Betlejem przez cały świat rozsiewając wokół szczęście i pokój. Jednoczy i zmiękcza nawet najbardziej zatwardziałe serca, jeśli tylko pozwolimy mu w nich zamieszkać. Odebraliśmy Światełko z Warszawy i przekazaliśmy mieszkańcom Jaktorowa 18 grudnia w parafialnym kościele. Każdy mieszkaniec mógł wziąć go ze sobą i podzielić się z innymi. A my, stojąc na dworze i pilnując naszych światełek, oficjalnie przyjęliśmy do drużyny druhny Karolinę i Darię. Uśmiech po otrzymaniu chust nie znikał z ich twarzy mimo naprawdę chłodnego wieczoru. A gratulacje i życzenia sprawiły, że atmosfera stała się cieplejsza o co najmniej 10 stopni :)

Rajd AM po raz siedemnasty

Na corocznym rajdzie Andrzejkowo – Mikołajkowym, organizowanym przez 20 ŚDW, nasza drużyna zawsze zjawiała się w komplecie. W tym roku kompletu niestety nie było, ale każdy członek drużyny pojawił się przynajmniej na kominek w piątkowy wieczór.

To właśnie wtedy został wyświetlony nasz teledysk, czyli zadanie przedrajdowe. Wybraliśmy piosenkę „Ukradli Wojtkowi rower”. Premiera teledysku odbyła się podczas kominka.

Sobotnia trasa nie była zbyt długa, ale i tak mróz na dworze dał nam popalić. Wróciliśmy z czerwonymi palcami po budowie wieżowca na dworze i tańcach. Dobrze, że na jednym z punktów smażyliśmy jajecznicę, która pozwoliła nam się trochę rozgrzać:)

Oczekiwanie na grę nocną wypełniły nam zajęcia. A sama gra tym razem wyjątkowo odbyła się w budynku szkoły. Co jednak nie znaczy, że była prostsza. Zamieniliśmy się na chwilę w agenta Tomka z CBJ (Centralne Biuro Jaktorowa) i próbowaliśmy rozwikłać zagadkę śmierci pewnego bogatego człowieka.

W niedzielę na uroczystym apelu kończącym otrzymaliśmy wyniki i okazało się, że w sobotniej trasie najlepsza była ekipa z … Żyrardowa! Czyli innymi słowy 76 MDH. My zajęliśmy trzecie miejsce, ale odbiliśmy to sobie w grze nocnej. WYGRALIŚMY!!! (Chyba po raz pierwszy w historii :P)

Akcja Znicz

Jak długo można siedzieć bezczynnie? Trzeba jakoś zarobić na hufiec i kontynuować tradycję. Dlatego po raz kolejny w Dzień Wszystkich Świętych stanęliśmy pod naszym jaktorowskim cmentarzem i rozstawiliśmy dwa stoiska ze zniczami. Widocznie nawet pogoda chciała nam pomóc bo było wyjątkowo ciepło. A jeśli dodamy do tego rozmowy i zabawy to ani się obejrzymy a wszystkie znicze sprzedane. A w taki dzień te małe przedmioty są czymś, czego najbardziej potrzeba naszym świętym członkom rodziny.

Halloween

Kto powiedział, że Halloween nie jest obchodzone w Polsce? Każdy czasem lubi się bać, a my oczywiście korzystamy z każdej okazji do dobrej zabawy. Straszne historie, horrory i typowo halloweenowe zabawy, takie jak wyławianie jabłek z miski pełnej wody to coś, czego musimy spróbować. I oczywiście nocny wypad do lasu żeby zmierzyć się z trasą nocną. Bo przecież Halloween to cała noc, a nie tylko jej część. I choć nie wzywaliśmy duchów to ta mroczna aura ich obecności nas nie opuszczała. Zwłaszcza kiedy sami wyglądaliśmy jak czarownice, wampiry i duchy. Aż chciałoby się powiedzieć cukierek albo psikus!

Powązki

Jak już wspominałam, podczas rajdu wrześniowego nasza Kampania "Bohater" została zamknięta. A ponieważ byliśmy na grobie Rudego przed jej rozpoczęciem to pojechaliśmy również teraz. Przed jego grobem drużynowa odczytała wyciąg z rozkazu komendanta o nadaniu imienia naszej drużynie. Przypomnieliśmy też sobie czyny, których dokonał Rudy oraz porozmawialiśmy o nim chwilę. Na koniec napisaliśmy list od całej drużyny i przywiązaliśmy go do znicza. To prawdziwy zaszczyt, że nasza drużyna może nosić imię kogoś tak wyjątkowego.

Rajd Szlakami Grupy Kampinos AK

Nasz hufiec jest corocznym organizatorem tego ogólnopolskiego już rajdu. Odbywa się on z okazji bitwy pod Jaktorowem w ostatni weekend września. Tak było i tym razem. Dla nas jednak nie był to rajd taki, jak zwykle ponieważ znaczna część drużyny była w organizacji.
W piątek nocowaliśmy w jaktorowskiej szkole. Zaczęliśmy od gry nocnej, po której wspólnie odpoczęliśmy przy kominku. Wtedy zobaczyliśmy jak poszczególne drużyny poradziły sobie z zadaniem przedrajdowym - filmikiem. Już to zadanie pozwoliło im i nam wczuć się w ten wojenny klimat tak, żebyśmy w sobotę śmiało mogli wyruszyć na trasę z biało-czerwonymi opaskami. A na trasie uczestnicy rajdu musieli zmierzyć się z przeprawą przez rzekę, InO i wieloma innymi zadaniami. A trasa była równoczesnie drogą do szkoły w Baranowie gdzie przespaliśmy kolejną noc.
W niedzielę czekało nas większe zadanie. Wtedy na Budach Zosinych została odprawiona msza św. z okazji 66 rocznicy bitwy. Na mszy gościliśmy wyjątkowego gościa - Prezydenta RP, pana Bronisława Komorowskiego. Oczywiście po mszy nadszedł czas na apel kończący i wyniki sobotniej trasy, którą wygrała 76 MDH z Żyrardowa. Został też wydany rozkaz o nadaniu imienia naszej drużynie. Od 26 września nasza drużyna oficjalnie nosi nazwę 20 Środowiskowa Drużyna Starszoharcerska im. Jana Bytnara ps. "Rudy".

XIX Dni Chorągwi Mazowieckiej

    Dla naszej drużyny trzeci weekend września zawsze oznacza wyjazd na Dni Chorągwi do stanicy harcerskiej w Gorzewie. W tym roku było nas tam 10 + 2 członków innych drużyn z naszego hufca – Michał i Paweł.

Jakie słowo najlepiej opisuje wyjazd? Zimno. Na szczęście atmosfera była gorąca więc daliśmy radę przetrwać. Trzeba jednak przyznać, że organizatorzy naprawdę się postarali. Było to widać zwłaszcza na sobotniej trasie, która choć krótka, była jedną z najlepszych części rajdu. Każdy punkt był dla nas całkowitym zaskoczeniem a dzięki temu zabawa była jeszcze lepsza. Musieliśmy np. skakać na skakance wykonanej z ogromnej liny, szukać liczb na pieńkach czy choćby nauczyć się jeździć na drewnianych nartach w cztery osoby. Natomiast po trasie rozgrzewaliśmy się tańcząc taniec belgijski by wieczorem stanąć na wysokości zadania podczas nadzwyczaj realistycznej symulacji ran. A oprócz tego karaoke i pociąg w korku…

    O Dniach można opowiadać dużo ale żeby naprawdę wiedzieć co to znaczy trzeba tam po prostu być. A nam oprócz wspomnień będą o nich przypominać niebieskie naszywki na mundur i nagrody za zdobyte II miejsce na trasie wędrowniczej.

Pierwsza zbiórka

I rok harcerski 2010/11 uważam za otwarty! A my oczywiście zaczęliśmy z werwą i od razu wyszliśmy na ulice Jaktorowa by wykonać wszystkie zadania na grze terenowej. Przy okazji dowiadywaliśmy się jaki będzie ten rok harcerski i przypominaliśmy mieszkańcom o tym, że jesteśmy. Teraz pozostaje już tylko ułożenie planu pracy drużyny, ale przy tak licznych pomysłach na działanie nie będzie to trudne:)

Zlot Kraków 2010

W tym roku obchodzimy 100 lecie harcerstwa. Tak wiem, taka okazja zdarza się tylko raz. I dlatego aż 9 tysięcy harcerzy przybyło do Krakowa by świętować te niezwykłe urodziny.
Zlot zaczął się 16 sierpnia i zapewnił nam aż 9 dni niezapomnianych wrażeń. W programie można było znaleźć takie zajęcia jak samoobrona, cyrk, wyprawa do zoo, ratownictwo, historia,  wspinaczka, kurs spadochroniarski itd. A poza zajęciami każde gniazdo przygotowało coś od siebie więc w wolnym czasie mogliśmy wziąć udział w zawodach łuczniczych, poskakać na trampolinie, zagrać w żywe piłkarzyki albo odwiedzić kawiarenkę. Organizatorzy nie zapomnieli też o nocach. Każdego wieczoru rozpoczynał się koncert co najmniej dwóch zespołów(np. Akurat), który trwał aż do przyjazdu straży miejskiej. A potem? Oczywiście można było pójść spać, ale kto by spał wiedząc, że za rogiem czeka na niego pokaz ogni. Jedyną rzeczą, która na zlocie mogła nieco przeszkadzać był straszny upał, ale i z tym sobie radziliśmy oblewając się zimną wodą.

To, że są to urodziny można było bardzo dobrze odczuć gdy puszczaliśmy 100 balonów na 100-lecie harcerstwa. A codziennie pod bramą były ogromne balony, którymi można było się przelecieć. Wychodziła też zlotowa gazeta – „Skaut krakowski” oraz grało radio, w którym można było nie tylko posłuchać harcerskiej muzyki ale też audycji dotyczących harcerstwa. Mogłoby się wydawać, że to już zbyt wiele, a jednak jest to zaledwie połowa tego wszystkiego, czego można było doświadczyć w Krakowie.

Nie wspomniałam jeszcze o tym najważniejszym – atmosferze. Tego nie da się opisać. Otacza Cię tylu harcerzy, że gdzie nie spojrzysz widać kolorowe zlotowe koszulki. Każdy jest dla siebie jak brat i z każdym można tak po prostu pogadać, pośmiać się. Jest nas tak wielu, że nie sposób poznać wszystkich. Ale właśnie na takich imprezach możemy zobaczyć jaka jest nasza siła. I to, że nie ma między nami granic bo wszyscy wierzymy w te same ideały. Skąd wiem? Bo na zlocie było obecnych około 300 harcerzy z innych krajów, nawet tak odległych jak Hong Kong. Jedyną barierą mógł być co najwyżej język, choć i na to zawsze znajdzie się sposób.

Po tym wszystkim nasuwa mi się tylko jedno zdanie „Można żyć bez harcerstwa… ale po co?”

Obóz: Lidzbark ‘10

Cały obóz był w tym rok wyjątkowo krótki. Trwał od 6 do 19 lipca, a spędziliśmy go w Lidzbarku. Nasz harcersko – cywilny podobóz mieścił się w Lidzbarku Welskim na mazurach. I jak było?

Trudno to opisać jednym słowem. Każdy obóz ma swoje plusy i minusy, ale zawsze najwięcej pamięta się tych dobrych rzeczy. I właśnie dlatego wspominamy alarmy ciężkie, musztrę, ogniska, kominki i wszystkie zajęcia. Na nich uczyliśmy się nowych piosenek, tańców, samarytanki i dużo więcej. Może coś nam zostanie w głowach :P

Na pewno nie da się zapomnieć wędrówki. Poszliśmy na nią wyłącznie w harcerskim gronie, nie trzeba więc tłumaczyć dlaczego była taka cudowna. I jedyne co było w niej zbyteczne to nadmiar słońca, które nie opuszczało nas przez cały obóz. Za to tym przyjemniej było wykąpać się w jeziorze czy popływać kajakiem.

Zostały jeszcze imprezy całego zgromadzenia, na których pokazaliśmy, kto tu rządzi. Wszystkie trzy miejsca na festiwalu piosenki „KRULOWO” (nie, to nie błąd) należały do nas. A pierwsze z nich zajęliśmy całym podobozem śpiewając piosenkę, która była hitem obozu – „Biec pod słońce”. A wspólne kominki i ogniska przepełnione były rycerskim klimatem zgodnie z tegoroczną rycerską tematyką. Efektem naszej pracy były kolejne zwrotki zmienionych „Morskich opowieści”, które wspólnie ułożyliśmy. Czego dotyczyły? Bitwy pod Grunwaldem, której 600 letnią rocznicę obchodzimy właśnie w tym roku. Dlatego też wszyscy razem pojechaliśmy na Grunwald żeby obejrzeć jej reprodukcję. I tak nadarzyła się okazja żeby razem z harcerzami z całej Polski stanąć na uroczystym apelu w reprezentacji.

To może coś jeszcze o samym Lidzbarku? Miasto i okolice poznawaliśmy podczas zwiadu, co bardzo przydało nam się podczas MTO (manewrów techniczno – obronnych). I to głównie na nich pokazaliśmy, czego nauczyliśmy się na zajęciach.

A jak w domu? Budzik nie zastąpi porannego alarmu mundurowego, wylegiwanie się na kanapie nie zastąpi pomysłowego spędzania ciszy poobiedniej, sen nie zastąpi nocnych akcji, a łóżko nie zastąpi kanadyjki. I jak tu chcieć wracać?

Zakończenie roku harcerskiego 2009/10

Koniec? Nie! To dopiero początek! Co prawda na ognisku obrzędowym wspominaliśmy cały ten rok, ale tyle jeszcze przed nami. Chociażby obóz, który zaczyna się już 6 lipca. A co z tym wspominaniem? Mówiliśmy o wszystkim: o poprzednim obozie, kampanii Bohater, powitaniu wiosny, rajdzie wrześniowym, AM, festiwalu, itd. A każdy koniec jest początkiem czegoś nowego, więc już teraz czekamy na to, co przygotował dla nas przyszły rok. I oczywiście na cudowny dźwięk gwizdka o poranku:)

Piknik Lotniczy w Góraszce

Nie ma to jak samoloty! A skoro nadarza się okazja żeby zobaczyć ich pokazy, a szczególnie słynne F16, to było pewne, że tam będziemy. I nikt nie zwraca uwagi na przepełniony autobus, upał czy brak wody. Najważniejsza jest dobra zabawa, tym razem wspólnie z 10DH z Kuklówki. A przy okazji zgarniamy nagrody z licznych namiotów reklamujących swoje firmy czy szkół lotniczych. I w gratisie(no, może niezupełnie ;P) małe wesołe miasteczko, które da upust naszemu szaleństwu :D Czego chcieć więcej?     

Rozkaz specjalny

Naczelnik Warszawa, 10 kwietnia 2010 r.
Związku Harcerstwa Polskiego


Zuchy,
Harcerki i Harcerze,
Instruktorki i Instruktorzy
Związku Harcerstwa Polskiego



Rozkaz Specjalny L. 1/2010


Druhny i Druhowie!

10 kwietnia 2010 roku tragicznie zapisze się w historii naszego narodu nie tylko jako 70. rocznica mordu w Katyniu, ale również jako dzień katastrofy lotniczej, w której zginął prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński, protektor Związku Harcerstwa Polskiego wraz z kilkudziesięcioma osobami, częścią elity naszego narodu.

Żadne słowa nie oddadzą i nie wyrażą bólu, jaki wypełnia nasze myśli i przenika harcerskie serca. Zginęli przedstawiciele najwyższych władz państwowych, duchowieństwa i Wojska Polskiego. Osoby nam bliskie, a wśród nich nasi „Niezawodni Przyjaciele”. Ich ofiara staje się dla nas wyrazem służby i umiłowania najwyższych wartości naszej Ojczyzny.

Druhny i Druhowie!
1. Ogłaszam trzydziestodniową żałobę w Związku Harcerstwa Polskiego.
2. Polecam odczytać rozkaz na specjalnych zbiórkach drużyn.
3. Polecam okryć kirem sztandary harcerskie.
4. Polecam nałożyć czarne opaski na Krzyże Harcerskie.
5. Polecam na znak żałoby opuścić flagi do połowy masztu.


Czuwaj!

hm. Małgorzata Sinica

Święto drużyny

Normalnie nasze drużynowe święto obchodzimy 30 marca. Tym razem jednak nie było to możliwe, dlatego spotkaliśmy się dzisiaj. Co oczywiście nie miało wpływu na emocje, które nam towarzyszyły.

Dlaczego akurat ta data? To właśnie wtedy umarł Jan Bytnar „Rudy” mając 22 lata. Chcieliśmy przypomnieć sobie, jak przebiegały ostatnie dni jego życia. Dlatego dh drużynowa przeczytała nam fragment książki „Akcja pod Arsenałem”. Znajdował się w niej wyrywek z „pamiętnika Zośki”. Poznanie go pozwala poczuć namiastkę tego, co przeżywali przyjaciele Rudego. A my, siedząc razem przy kominku, mogliśmy jedynie wsłuchiwać się w te wspomnienia. I choć dh Asia bardzo chciała żebyśmy coś powiedzieli, wciąż siedzieliśmy w ciszy. Bo co można jeszcze dodać? Uczuć nie da się opisać. A cisza wyraża więcej niż jakiekolwiek słowa.

40 Rajd Arsenał "EFEKT"

I wyjechaliśmy. Dokładnie 26 marca na 40 Rajd Arsenał. W tym roku wyjątkowo z komendantem dh. hm. Tomaszem Murzynem, który dzielnie towarzyszył nam przez cały rajd.

Harcerze z całej Polski spotkali się pod Arsenałem. Tam dostaliśmy szczegółowe informacje odnośnie naszej bazy i uczestniczyliśmy w uroczystym apelu z okazji 67 rocznicy bitwy pod Arsenałem. Podczas apelu wszyscy trzymaliśmy znicze, które potem razem ułożyliśmy w lilijkę.

Co dalej? Przeszliśmy na bazę, która w tym roku mieściła się w Szkole Podstawowej nr 307 im. Króla Jana III Sobieskiego przy ul. Barcelońskiej 8. A tam już bardzo łatwo było wejść w klimat obrad szczytu ONZ – motywu przewodniego. Podczas naszych małych obrad zobaczyliśmy, co wykonało pozostałe siedem ekip z bazy jako zadanie przedrajdowe. Każdy patrol pokazał stworzony przez siebie filmik. Oczywiście ważne było, aby zadanie przyniosło EFEKT, zgodnie z tegorocznym hasłem rajdu. A po ciężkim myśleniu podczas głosowania na najlepiej wykonane zadanie zaczęliśmy integrację. Wspólnie szukaliśmy więc szajki wcielając się w różne postacie i grając w grę interaktywną.

Sobotnia gra rozbudziła nas na dobre po dość wczesnej pobudce. Z uśmiechem na twarzach szukaliśmy kolejnych punktów, na których m.in. próbowaliśmy nakłonić żarówkę do działania i udawaliśmy śpiące małpy. A po drodze wymienialiśmy ołówek na coraz bardziej wartościowe rzeczy (z doskonałym skutkiem).

Na bazie, jak przystało na członków ONZ, znów wzięliśmy udział w obradach. Tym razem poznaliśmy założenia celów milenijnych, po czym wzięliśmy udział w zajęciach z zakresów równouprawnienia kobiet, HIV/AIDS itp.

Niedziela to już same uroczystości. Mowa oczywiście o tych odbywających się pod Grobem Nieznanego Żołnierza i apel pod Arsenałem. Tylko tam można poczuć ten niezapomniany klimat i obecność wszystkich tych, którzy poświęcili się ratując swojego przyjaciela – Jana Bytnara. I to jest właśnie to, na co czekaliśmy cały rok:)

Powitanie wiosny

Kalendarzowa wiosna tuż tuż a za oknem wciąż zima. W takim wypadku niezawodne jest topienie marzanny. Gdzie? Oczywiście w Kaskach, w których co roku witamy wiosnę. Na marzannie się jednak nie skończyło. Dzięki licznym zajęciom i konkursom na temat nadchodzącej pory roku mieliśmy jeszcze więcej zabawy i okazji do poznania się nawzajem. Oprócz tego czekały na nas znane i lubiane pląsy. Po takim powitaniu wiosna na pewno już wkrótce do nas przyjdzie:) 

Zbiórka zamykająca Kampanię Bohater

Prawie półtora roku temu postanowiliśmy, że chcemy, aby bohaterem naszej drużyny był Jan Bytnar, ps. „Rudy”. Od tamtej chwili staraliśmy się, aby nasze plany doszły do skutku. Otworzyliśmy Kampanię Bohater i sumiennie wykonywaliśmy wszystkie postawione przed sobą zadania. Tak naprawdę jednak otworzyliśmy ją na Powązkach stojąc przed grobem „Rudego” i zapalając na nim znicz z przywiązanym listem od nas wszystkich.

            Najważniejszym zadaniem podczas kampanii był wyjazd na zeszłoroczny rajd Arsenał. Tam odwiedziliśmy wszystkie miejsca związane nie tylko z Jankiem, ale i całym harcerstwem podczas II wojny światowej. A co z pozostałymi zadaniami? Aby je wykonać prowadziliśmy zbiórki na temat „Rudego”, próbowaliśmy odtworzyć plan Akcji pod Arsenałem, zrobiliśmy maraton filmowy oglądając filmy obrazujące czasy wojny, zrobiliśmy biwak drużynowy w związku z Szarymi Szeregami i pokazaliśmy efekty naszej całorocznej pracy w zastępach. To wszystko służyło jednemu celowi – poznaniu życia „Rudego” najlepiej jak można. Tak, aby każdy z nas wiedział, kim jest nasz bohater i ile poświęcił dla ojczyzny.

            Efekty naszej pracy przedstawiliśmy komendzie hufca. Każdy z nas opowiedział o jednym z zadań, które mieliśmy do wykonania. Powiedzieliśmy też, co zyskaliśmy dzięki kampanii. Teraz pozostaje nam już tylko poczekać na rozkaz nadający naszej drużynie patrona:)