Rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości to święto, które w sercach harcerzy ma znaczenie szczególne. Przecież nieraz słyszymy, że "harcerstwo to skauting plus niepodległość", że to właśnie historia naszego kraju, nieraz burzliwa i okrutna, nadała harcerstwu unikatowy charakter. Że dzięki niej wyraźnie wyróżniamy się na tle skautów z innych krajów.
Dlatego też oczywiste było dla nas, że 11 listopada trzeba uczcić godnie. W tym roku zrobiliśmy to jednak w bardzo wyjątkowy sposób. Otrzymaliśmy wraz z 20 ŚDH od p. Joanny Sobczyńskiej z Gimnazjum w Jaktorowie propozycję przygotowania krótkiego widowiska słowno-muzycznego dla mieszkańców Jaktorowa. Czasu było mało, ale udało nam się stworzyć scenariusz i przygotować kilka patriotycznych i harcerskich piosenek. Ostatecznie w niedzielę, 11 listopada, po uroczystej Mszy Świętej, w której wziął udział nasz poczet sztandarowy (a w nim zaszczytne miejsca zajęli: Michał, Karolina i Agata) oraz szpaler złożony z harcerzy naszej Drużyny oraz 20 ŚDH, zaprosiliśmy wszystkich mieszkańców na wysłuchanie naszego programu. Zainteresowanie było spore, być może dlatego, że po raz pierwszy przy takiej okazji na "scenie" nie stanęli uczniowie w białych kołnierzykach, a wyłącznie ludzie w mundurach.
Rozpoczęliśmy tradycyjnym "Płonie ognisko i szumią knieje", które było zaproszeniem do zasiądnięcia wokół naszego harcerskiego ogniska i wysłuchania gawędy "o obrońcach naszych polskich granic...". Był więc chór, byli narratorzy, recytatorzy, a także powstańcy siedzący w pałatkach wokół ogniska. Snuła się opowieść o czasach, kiedy Polacy z wytęsknieniem czekali na wolność, o czasach gdy w sercach rodziła się nadzieja i o chwilach radości 1918 roku. W międzyczasie wybrzmiewały pieśni takie jak "Ballada rajdowa, "Wojenko, wojenko", "Rozkwitały pąki białych róż", czy "Biały Krzyż" Czerwonych Gitar. Na koniec zaintonowaliśmy "Rotę" i nagle zrobiło się ciepło wokół serca, gdy wszyscy widzowie wstali i nagle w całym kościele wybrzmiało jedno wspólne "Polski my naród, polski lud...".
Obchody Święta Niepodległości zwieńczył przemarsz na cmentarz, gdzie zapaliliśmy symboliczne znicze pamięci na Grobie Nieznanego Żołnierza oraz przy pomniku upamiętniającym mieszkańców Jaktorowa i okolic pomordowanych w latach II wojny światowej. Na koniec wspólnie odśpiewaliśmy "Modlitwę harcerską". To był naprawdę wyjątkowy dzień.
Dlatego też oczywiste było dla nas, że 11 listopada trzeba uczcić godnie. W tym roku zrobiliśmy to jednak w bardzo wyjątkowy sposób. Otrzymaliśmy wraz z 20 ŚDH od p. Joanny Sobczyńskiej z Gimnazjum w Jaktorowie propozycję przygotowania krótkiego widowiska słowno-muzycznego dla mieszkańców Jaktorowa. Czasu było mało, ale udało nam się stworzyć scenariusz i przygotować kilka patriotycznych i harcerskich piosenek. Ostatecznie w niedzielę, 11 listopada, po uroczystej Mszy Świętej, w której wziął udział nasz poczet sztandarowy (a w nim zaszczytne miejsca zajęli: Michał, Karolina i Agata) oraz szpaler złożony z harcerzy naszej Drużyny oraz 20 ŚDH, zaprosiliśmy wszystkich mieszkańców na wysłuchanie naszego programu. Zainteresowanie było spore, być może dlatego, że po raz pierwszy przy takiej okazji na "scenie" nie stanęli uczniowie w białych kołnierzykach, a wyłącznie ludzie w mundurach.
Rozpoczęliśmy tradycyjnym "Płonie ognisko i szumią knieje", które było zaproszeniem do zasiądnięcia wokół naszego harcerskiego ogniska i wysłuchania gawędy "o obrońcach naszych polskich granic...". Był więc chór, byli narratorzy, recytatorzy, a także powstańcy siedzący w pałatkach wokół ogniska. Snuła się opowieść o czasach, kiedy Polacy z wytęsknieniem czekali na wolność, o czasach gdy w sercach rodziła się nadzieja i o chwilach radości 1918 roku. W międzyczasie wybrzmiewały pieśni takie jak "Ballada rajdowa, "Wojenko, wojenko", "Rozkwitały pąki białych róż", czy "Biały Krzyż" Czerwonych Gitar. Na koniec zaintonowaliśmy "Rotę" i nagle zrobiło się ciepło wokół serca, gdy wszyscy widzowie wstali i nagle w całym kościele wybrzmiało jedno wspólne "Polski my naród, polski lud...".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz