i umiejętności. Raz szło im lepiej, raz szło gorzej. Nie zabrakło śmiechu
i radości, łez oraz smutku. Ostatecznie nasza drużyna wzbogaciła się
o 4 nowych ratowników, którzy ciężką pracą zasłużyli sobie na brązową blachę ratownika. Serdecznie gratulujemy :). Nie wszystkim się jednak poszczęściło. Choć ich umiejętności były na bardzo wysokim poziomie, zabrakło im farta. Trzymamy jednak za nich kciuki, gdyż się nie poddają i niebawem pojadą zmagać się z przeciwieństwami drogi ratowniczej gdzie indziej. I wreszcie ostatnia grupa naszych harcerzy pojechała na WKPP rozwijać umiejętności, które kiedyś już posiedli. Jako kadra pomocnicza byli niezliczoną ilość ranni, raz ktoś ich uratował, innym razem, niestety pomoc nie przyniosła zamierzonych efektów i wykańczała ich. Nieustannie służyli pomocą, radą
i własną osobą, gdy ktoś potrzebował przećwiczyć coś między zajęciami. Ale ten kurs to nie tylko nauka i nieustanna walka o to by ranny przeżył. Ale na kursie nauczyliśmy się nie tylko podstaw pierwszej pomocy. Nauczyliśmy się jak grać w siatkę (nawet jeśli całonocne rozgrywki kończyły się tym, ze co poniektórzy przysypiali następnego dnia na zajęciach), jak w krótkim czasie wolnym zdążyć do sklepu po zapiekankę i zjeść ją tak by Kaśka (pies, który podbił wiele serc kursantów i nie tylko) nie patrzyła na nas błagalnym wzrokiem, jak ważne jest wsparcie i motywacja grupy w której się przebywa, nawet jeśli zna się tych ludzi od kilku dni, czy godzin. Ten kurs to nie tylko pierwsza pomoc, której miejmy nadzieję nigdy nie będziemy musieli wykorzystywać w życiu codziennym. To przede wszystkim niezwykłe nowe znajomości i wspomnienia, które już teraz wywołują uśmiecha na naszych twarzach. To przygoda, którą każdy z nas powinien przeżyć.
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz